Mateusz Sadowski, 1984
Dyplom licencjacki z fotografii u prof. Piotra Chojnackiego na ASP w Poznaniu w 2007 r. Dyplom z intermediów u Mirosława Bałki oraz aneks z malarstwa u prof. Wojciecha Łazarczyka na ASP w Poznaniu w 2010 r.
Zajmuje się wideo, fotografią i instalacją. Współpracuje z Galerią Stereo (www.galeriastereo.pl).
Mieszka i pracuje w Poznaniu.
Wystawy indywidualne
– „Nie ma takiego czegoś”, Galeria Stereo, Poznań, 2010
– „Opląt”, showOFF, Photomonth Festival, Kraków, 2010
– „Pobudliwość”, Galeria Nova, Kraków, 2009
– „Pożar”, Galeria Stereo, Poznań, 2009
– „Teeth Behind the Trees”, Galeria ON, Poznań, 2009
– „Pokój Światów”, Galeria Naprzeciw, Poznań, 2009
Wystawy zbiorowe
– „A clock That Runs on Mud”, NERO magazine, on-line exhibition, 2011
– „Chodzenie po domu”, Galeria EMDES, Wrocław, 2011
– Biennale WRO, Galeria EMDES, Wrocław, 2011
– MIR, Galeria Arsenał, Białystok, 2011
– „(un)Polish”, Galerie Petra Vankova, Berlin, Niemcy, 2011
– „Transylwania 2”, Galeria Arsenał, Poznań, 2011
– „Wszystko”, Galeria Kolonie, Warszawa, 2011
– „Samsung Art Master”, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2010
– „Transylwania”, BWA Zielona Góra, 2010
– Transit, Moscow International Biennale for Young Art, Moskwa, Rosja, 2010
– „Letni nieletni”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2010
– „Linia Y,” Galeria Appendix 2, Warszawa, 2010
– „Przeciąg”, II Festiwal Sztuki Młodych, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin, 2009
– „Difference Beyond Difference”, Stary Browar, Poznań, 2009
– „Transvizualia”, 3. Międzynarodowy Festiwal Form Multimedialnych, Gdynia, 2009
–„Expanded City”, Biennale WRO, Wrocław, 2009
– „Videonale 12”, Kunstmuseum, Bonn, Niemcy, 2009
– „Fantomy i fetysze”, Galeria ABC, Poznań, 2009
– „Stan podgorączkowy”, Stary Browar, Poznań, 2008
– „Samsung Artmaster”, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2008
– „Wielka Polska”, Galeria Miejska Arsenał, Mediations Biennale, Poznań, 2008
– „International Children’s Night”, Art Center, Łódź, 2007
– „Vidioci”, Stary Browar, Poznań, 2006
Nagrody
– Laureat 7. edycji konkursu Samsung Art Master, 2010
– Laureat polskiej edycji konkursu Henkel Art Award, 2010
Publikacje
– Recenzja wystawy solowej „There is no such thing” autorstwa Jennifer Teets, magazyn „SPIKE” nr 28, Summer 2011
Już raz wspólnie z Dominikiem Kuryłkiem nominowaliśmy Mateusza Sadowskiego do nagrody Gepperta. Wówczas świeżo po licencjacie, Sadowski był autorem kilku niezwykle onirycznych filmowych pejzaży. Pisaliśmy wówczas o jego pracach: „Doświadczenie natury od wieków było i jest jednym z podstawowych impulsów tworzenia obrazu. […] Pejzaże tworzone przez artystów nie tylko pokazywały to, co naturalne, lecz także wyrażały skrajne uczucia doznawane wobec rzeczywistości. […] W takiej właśnie tradycji mieści się twórczość Mateusza Sadowskiego. […] w instalacji Hills and Trees (2008) […] wcielił się w [postać] bliżej nieokreślonego wędrowca […]. Składające się na tą pracę filmy mogą być traktowane jako rozciągnięte w czasie krajobrazy ze sztafażem, w których głównym tematem jest poszukiwanie „sprawcy”, którym jest sam artysta. Sadowski podkreśla to poprzez równoległą – zwierciadlaną – projekcję filmów o tej samej fabule, a innej scenerii. Skonstruowane w ten sposób „lustro” wydaje się ukazywać oblicze skazanego na niespełnienie człowieka bez właściwości […]. Sunset/Sunrise (2006) […] to symboliczny pejzaż z delikatnym pęknięciem w narracji. […] Wbrew pozorom nie mamy tu jednak do czynienia z ironią. Zastosowane przez artystę motywy składają się na melancholijną kompozycję przedstawiającą symboliczny, niepokojący moment pomiędzy nocą i dniem, kiedy jak twierdzą niektórzy, budzą się demony. Nieruchomy kadr zmusza oglądającego do kontemplacji obrazu. Film […] nawiązuje do tradycji Empire Warhola, jednak skrojony jest na miarę polskiej kultury, która darzyła zawsze większym afektem nie tyle spektakularne osiągnięcia cywilizacji, co mityczne wyobrażenie o bliskiej naturze wsi. Sadowski w swojej sztuce czerpie z tradycyjnej ikonografii, zestawiając ją z malarskimi rozwiązaniami wypracowanymi w wyniku krytycznego podejścia do tego tradycyjnego medium”. Najbliżej tamtego klimatu Sadowski pozostaje w swoim filmie Wiesz, o co chodzi z 2010 roku. Czarno-biały obraz oparty o grę z jego formą, z ostrością kadru, z rytmiką dźwięku i poszczególnych sekwencji jest żartobliwym studium natury. Z wielu widocznych w sztuce tropów artysty, wydaje mi się, że zainteresowanie pracą z afektem w filmie i instalacji stało się dominującym motywem w ciągu tych kilku lat, kiedy artysta zrezygnował z ilustracyjnego charakteru swojej sztuki. Tak też postrzegam krótkie, poetyckie obrazy filmowe jak Cisza, Tarcie (obydwa z 2010) czy rewelacyjny Nudziarz (2011), w których artysta prowadzi nas formą i fakturą oraz rytmem, pozwalając nam przez moment czuć i poprzez nastrój usytuawiać siebie wobec sztuki, przez chwilę nie myśleć. Podobnie dzieje się w kontakcie z niezwykle precyzyjnymi i eterycznymi instalacjami – maszynami – do przeżywania i do myślenia (obie 2011). W swojej sztuce Sadowski wraca do zagadnienia przyjemności i rozkoszy, jednocześnie korzystając ze środków właściwych sztuce nastawionej na tautologiczną refleksję.
Ewa Małgorzata Tatar
