Magdalena Karpińska, 1984
Studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w latach 2003-2008. W roku 2008 dyplom z malarstwa w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego, aneks do dyplomu w Pracowni Sztuki w Przestrzeni Publicznej prof. Mirosława Duchowskiego.
Mieszka i pracuje w Warszawie.
Wystawy indywidualne
– „Nie tak strzyżono szpalery”, Galeria Czarna, Warszawa, 2011
– „Panowie, wiatr hula. Zwierzyny tam nie będzie”, Galeria Emdes, Wrocław, 2011
Wystawy zbiorowe
– 6. Triennale Młodych, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, 2011
Estetykę swoich obrazów Magdalena Karpińska skonstruowała na podstawie starej tradycji malarstwa sztalugowego przesiąkniętej osobistą pamięcią rodzinnego domu. Jej prace powstają w niezwykle pracochłonnej technice tempery jajowej, która wymaga, by każdego dnia kłaść najwyżej dwie warstwy farby. W związku z tym artystka pracuje bardzo długo, niczym dawni mistrzowie, malując jednocześnie dwa lub trzy obrazy. Należy jednak zaznaczyć, że jej prace nie są stylizacją, nie udają dawnego malarstwa, lecz się do niego subtelnie odwołują. Powinny więc być postrzegane z perspektywy na wskroś współczesnej. Mimo to wielką wartością sztuki Karpińskiej jest przywiązanie do tradycji malarstwa, którą artystka posługuje się z zadziwiającą naturalnością. Jej obrazy są niezwykle sensualne, zaskakuje w nich dbałość o detale, gra z wizualnymi przyzwyczajeniami, nawiązywanie do pamięci zbiorowej, ale również indywidualnej historii rodzinnej.
Marcin Krasny
