Martyna Ścibor

Urodzona w 1985 r. Pochodzi z Wąwolnicy, podlubelskiej wsi, która dla niej stanowi niezwykle ważne miejsce w jej dotychczasowym życiu. W latach 2007-2012 studiowała na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii ASP w Warszawie, dyplom z wyróżnieniem rektorskim w Pracowni Przestrzeni Malarskiej prof. Leona Tarasewicza, aneks w Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki (2012). Laureatka Grand Prix i Nagrody EXIT-u 22. Ogólnopolskiego Przeglądu Malarstwa Młodych w Legnicy (2012), III nagrody konkursu Grafika Warszawska (lipiec 2012), finalistka konkursu o Nagrodę Artystyczną Siemensa (2012). Uczestniczyła w kilku wystawach zbiorowych i problemowych (m.in.: Higiena ASP, Warszawa, 2010; Gdzie jest malarstwo?, Galeria aTAK, Warszawa, 2012).
Zajmuje się malarstwem, grafiką, instalacjami przestrzennymi.

Każdy krok Martyny Ścibior, każdy jej nowy znak malarski jest przemyślany, przeżyty. Jej obrazy i instalacje zawierają dociekliwe, interesujące komentarze rzeczywistości. Głównym tematem twórczości artystki stały się rytuały codzienności, człowiek i jego sprawy. Lata dzieciństwa i młodości spędzone w podlubelskiej Wąwolnicy, wsi znanej z tradycyjnej ludowej mądrości i duchowości, przyzwyczaiły ją do cierpliwości, do panowania nad sobą w trudnych życiowych chwilach. Świat, który nas otacza przeraża ją swoją niesprawiedliwością, chaosem, rozdwojeniem; drażni to, że człowiek potrafi niszczyć drugiego, a ten przyjmuje ten los bez protestu. Uczyniła więc swoją wielowarstwową sztukę sposobem walki o wolność, godność, niezależność. Jej sposobem na opisanie człowieka, jego drogi życia, przeżyć, emocji, pragnień stały się metaforyczne obrazy ludzkich zmagań z codziennością, powtarzalną zwyczajnością. Mówi o zagrożeniach, zwątpieniu, chwilach smutku. Wypracowała własny, oryginalny język artystyczny, wywodzący się z tradycji robótek ręcznych, ludowego tkactwa. Udanie przeistoczyła rozważania o wartościach istnienia w układ plastycznych symboli, form i kształtów. Stworzyła przekonywującą wizję świata zaradnego, wzbudzającego zaufanie, funkcjonującego bez zbytecznych uwarunkowań i zobowiązań, ale jednocześnie pełnego niepokojów i zawirowań. Jest w niej dużo optymizmu, ale nie brakuje i pesymizmu.
Martyna Ścibor to wyrazista, w pełni ukształtowana osobowość artystyczna.

Jerzy Brukwicki