Tomasz Kręcicki

A co on robi dla malarstwa?

Mógłbym malować takie obrazy. Nie chodzi o stwierdzenie przychodzące mi do głowy często, gdy widzę malarstwo które mi się podoba. Nie mam też na myśli sztuki, która trafia idealnie w mój gust. Rzadko myślę o czyichś obrazach, że mogłyby być moje. 

Patrząc na obrazy Tomasza Kręcickiego wiem, że to malarstwo jest ważne. Zazdroszczę mu dziecięcego cieszenia się tym co się robi. Tomasz Kręcicki nie musi szukać stylistyki, co nie znaczy że nie zastanawia się nad formą. Jego forma jest ściśle związana z treścią, a treść - mam wrażenie - jest dla Kręcickiego bardzo ważna.

Kręcicki opowiada za pomocą obrazów o swoim mikroświecie, jak ostatnio oglądany przeze mnie Wojciech Zamecznik,  którego sztuka mieściła się razem z nim i jego rodziną w małym mieszkaniu będącym pracownią, w małej pracowni będącej mieszkaniem. To przekaz uniwersalny, który zostanie zrozumiany, zarówno w Pcimiu jak i w Pernambuco.

Patrząc na jego obrazy przedstawiające piecyk, pralkę, sprzęty i historie kuchenne, byłem przekonany że to obrazy z jego własnej kuchni. Miałem wrażenie że jego sztuka jest jak fale dźwiękowe wysyłane z małego nadajnika na cały świat. A jest odwrotnie, to mały nadajnik zasysa fale, to cały świat tworzy jego kuchnię... Jego szkicowniki składają się z setek zdjęć wycinanych z pism, ulotek, magazynów, przylepianych strona za stroną. Zdjęcia układają się w sytuacje, historie. Obrazy przez swe sąsiedztwo zmieniają znaczenie. Kręcicki, używając powszechnie znanych składników, tworzy niepowtarzalne potrawy. Pozornie bardzo proste, w rzeczywistości wyrafinowane, zapadające na długo w pamięć.

Kwintesencja najlepszego jedzenia, kwintesencja najlepszej sztuki.

Tomek Kręcicki ma poczucie humoru. To wcale nie takie częste wśród artystów, a absolutna rzadkość w sztuce. Myślę tu bardziej o rodzaju zaczepki intelektualnej, niż o populistycznym, wspólnym rechocie. Patrząc na jego obrazy, sam nie wiem czy najpierw pojawia się uśmiech, a potem refleksja, czy też jest odwrotnie. Kolejność tu nie ma znaczenia. Jak w filmach Jaques'a Tati. 

A co on robi dla malarstwa? Jest inteligentny, zabawny, uczciwy w tym co robi, nie udaje. Tomek Kręcicki dla malarstwa jest sobą.

Dariusz Vasina

Ur. w 1990 roku

2010–2015 - studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka.
2014–2015 - półroczny pobyt stypendialny na AdBK w Norymberdze.

Wystawy indywidualne
2015 – Wszystko, czym się nie zajmuję, Galeria Zderzak, Kraków
2015 – Należy unikać kontaktu z oczami, Pracownia, Kraków
2014 – Any resemblance, AACollections, Wiedeń
2013 – Odpadki, Galeria Wiatrak, Kraków

Wystawy zbiorowe
2016 – Interstelaż, Galeria Potencja, Kraków
2015 – 42. Biennale Malarstwa Bielska Jesień, Galeria Bielska BWA
2015 – Najlepsze dyplomy ASP, Wielka Zbrojownia, Gdańsk
2015 – Wy-dalone/Excre(a)ted, Galeria Potencja, Kraków
2014 – Lepiej mieć horyzont wąski..., Galeria Zderzak, Kraków
2014 – Nowy obraz/Nowe spojrzenie, Galeria UAP, Poznań
2014 – Przedwiośnie, BWA Kielce
2013 – Po co jest sztuka?, MOCAK, Kraków
2013 – Smutna historia Romana S., Foyer Teatru im L. Solskiego, Tarnów
2012 – Die Mannschaft, Krakauer Haus, Norymberga
2012 – Wiosna, Bar Wiarus, Kraków

Nagrody
2015 - III Nagroda Prezydenta Miasta Bielska-Białej na 42. Biennale Malarstwa Bielska Jesień
2014/2015 - Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia na rok akademicki 

Inne działania
Wspólnie z Karoliną Jabłońską i Cyrylem Polaczkiem założył i prowadzi Galerię Potencja w Krakowie.