Refleksja, spojrzenie, codzienno??

Czy w czasach wizualnej nadprodukcji mo?na w ogóle zak?ada?, ?e w malarstwie mo?e si? jeszcze co? wydarzy?, ?e co? zostanie ofiarowane lub przynajmniej zaistnieje jaka? „wymiana symboliczna”? Cho?by ze wzgl?du na tradycj? trzeba wci?? pyta? o tak? mo?liwo?? i, zagadn?wszy o to m?odych artystów, cierpliwie czeka?, bo by? mo?e ich twórczo?? przyniesie odpowied? na to pytanie.

Kaja ?ródka z m?odzie?czym zapa?em stara si? dociec, czym jest obraz i paradoksalnie odpowiedzi szuka poprzez eksperymenty na obiektach, a nie w samym malarstwie. Jej Okno materializuj?c porównanie Leone Battisty Albertiego, zamyka w sobie malarsk? tajemnic?. Natomiast Lustra pozwalaj? na przej?cie od refleksyjno?ci zwierciadlanych powierzchni do refleksyjnej ?wiadomo?ci, co z kolei prowokuje kwesti? sensu malarstwa w No nonsense. Eksperymenty ?ródki zdaj? si? przynosi? odkrycie, ?e kategoria podobie?stwa okre?laj?ca ca?? mimetyczn? tradycj? malarstwa, nie jest niczym innym, jak tylko arbitraln? instancj? wytwarzan? przez nowoczesn? ?wiadomo??.

Bart?omiej Otocki mierzy si? z tym, co za Jacquesem Lacanem mo?na nazwa? spojrzeniem (regard). Odmiennie od tradycyjnego malarstwa, które przez technologi? trompe-l’oeil ?apa?o spojrzenie w pu?apk? perspektywy, odmiennie równie? od bardziej wspó?czesnego malarstwa abstrakcyjnego, które materializuje spojrzenie w masie farby, Otocki podejmuje prób? ukazania spojrzenia samego w sobie. Zbli?a si? do ukazania powszechno?ci spojrzenia, poddaj?c widza absurdalnemu z pozoru do?wiadczeniu: obraz na mnie patrzy.

Reaktywuj?c kubistyczn? technik? kola?u, Dawid Kawalec nie pyta jednak o status rzeczy, ani ich przedstawienia, a raczej odkrywa ich specyficzn? poetyk?. Okleina imituj?c? drewno, któr? pokrywane by?y dawniej p?aszczyzny rega?ów zestawiona jest z malarskim przedstawieniem przedmiotów, które zwykle umieszczane by?y na pó?kach meblo?cianek. To wprowadzenie estetyki, czy mo?e raczej anestetyki socjalistycznego meblarstwa do malarskiego przedstawienia okre?la poetyk? tych martwych natur. Stwarzaj?c pewne napi?cie z postulowan? przez Henri’ego Lefebvre’a krytyk? dnia codziennego, poetyka ta ukazuje ?wiat otaczaj?cych nas przedmiotów jako materia? dla twórczej aktywno?ci przetwarzaj?cej codzienne do?wiadczenie w symboliczn? produkcj?.


Jaros?aw Lubiak (1971)

Historyk sztuki, doktorant SNS przy IFiS PAN, kurator (m.in. wraz z Kamilem Kuskowskim wystawy „m?ód?” w 2005), krytyk (teksty w Artium Quaestiones, Exit, Magazynie Sztuki, Obiegu), zwyci?zca konkursu na projekt kuratorski kolejnej edycji Bielskiej Jesieni w listopadzie 2006 r. („Obrazy jak malowane”).